از کتک زدن چیزی عایدتان نمی شود!

به گزارش آی نیوز به نقل از قانون، تنبیه به معنای بیدار کردن و آگاه کردن کسی بر امری است. از این رو تنبیه همیشه به صورت کتک زدن، ملامت کردن و اعمال فشار نیست، بلکه این هدف (آگاه کردن شخص) ممکن است با نصیحت، ارشاد و موعظه حاصل شود و او متوجه خطای خود شود. پس تنبیه به خاطر هدایت است نه فرو نشاندن خشم مربی.

در نظام تربیتی اسلام اصل تنبیه به عنوان عاملی بازدارنده، پذیرفته شده است زیرا جامعه و مردمی که در برابر اعمال و رفتار خود کنترلی نبینند و با نصیحت و گاه اعمال فشار و کیفر محدود نشود، طغیان خواهند کرد.

در مبحث تربیت کودکان تنبیه نقش مهمی دارد اما تنبیه باید به صورت درست و صحیح انجام گیرد. باید بدانید همان‌قدر که تنبیه می‌تواند در تربیت کودک موثر باشد ، به همان اندازه نیز می‌تواند تاثیر منفی در تربیت او داشته باشد.

بنابراین باید توجه داشت که این امر روش‌های خاص خود را دارد و در صورت نادرست انجام شدن آن، کودک آسیب‌های روانی زیادی را متحمل می‌شود که این موضوع به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست. والدین و همچنین معلمان باید به این مساله توجه داشته باشند که تنبیه نادرست باعث ایجاد مشکلات روحی و روانی در کودک می‌شود. بنابراین انتخاب تنبیه مناسب با رفتار غلط کودک، خود بسیار دارای اهمیت است.

تنبیه بدنی

تنبیه بدنی به هر شکلی که باشد قطعا بین شما و فرزندتان دیوار و حائل ایجاد می‌کند. خود ما از کسانی که به نوعی سعی می‌کنند به ما آسیب برسانند نفرت داریم. به هر حال این طبیعت انسان است و پدر و مادر باید بدانند تاثیر انضباطی تنبیه بدنی، سطحی و موقتی است! برای ایجاد یک پیوند دایمی با فرزندتان باید در کنار آموزش نظم و انضباط، به او احترام هم بگذارید. تنبیه بدنی مولد احساس ترس است و برای همیشه بین والدین و فرزندان فاصله می‌اندازد. بسیاری از والدین اغلب به یاد نمی‌آورند که خودشان در دوران کودکی تا چه اندازه از تنبیه شدن متنفر بوده‌اند. شیوه‌های مثبت و متعددی برای نزدیک شدن به کودک و یادآوری اشتباهاتی که مرتکب شده وجود دارد. از کتک زدن کودک هیچ چیز عایدتان نمی‌شود!

یکی از بهترین انواع تنبیه ، تنبیه کلامی است

در این نوع از تنبیه والدین می‌توانند فرزند خود را از یک سری امتیازات مثل تماشای برنامه‌های تلویزیونی، رفتن به منزل دوستان یا خرید وسایل خوشحال کننده و… محروم کنند.

به طور کلی اگر می‌خواهید فرزندان‌تان خود را انسان‌هایی باارزش تصور کنند باید آن‌ها را با تمام نقاط ضعف و کاستی‌های‌شان بپذیرید و به آن‌ها ایمان داشته باشید. در غیر این صورت فقط تعداد کمی از آن‌ها ممکن است به خودشان اعتقاد پیدا کنند. همچنین یاد بگیرید تا شخصیت آن‌ها را از رفتارهای‌شان جدا کنید. ما باید به آن‌ها ثابت کنیم بدون توجه به آنکه چگونه عمل می‌کنند، آن‌ها را دوست داشته و برای آن‌ها به عنوان یک فرد ارزش و احترام قایلیم.

از آنجا که نیاز به امنیت، تعلق داشتن و دوست داشته شدن از نیازهای اساسی هر انسانی است و هر کودکی برای داشتن احساس امنیت باید حداقل یک نفر را دوست داشته باشد و توسط یک نفر دوست داشته شود، تنبیه، به ویژه عیب‌جویی موجب می‌شود، کودکان احساس کنند غیرقابل دوست داشتن هستند.

بچه‌ها باید باور کنند که کسی برای آن‌ها اهمیت و احترام قایل است، باید باور کنند که کسی نسبت به آنان متعهد است و به اندازه کافی دلسوز آن‌هاست و به شادی آن‌ها فکر می‌کند. آنان باید احساس کنند که دوست‌داشتنی هستند. آن‌ها نیاز دارند که بدانند چه کاری را باید انجام دهند، نه اینکه چه کاری را نباید انجام دهند، آنان نیاز دارند که احساس کنند انسان‌های مفیدی هستند، دوست دارند بشنوند که موجب خوشحالی والدین‌شان شده‌اند و مایلند سعی و تلاش زیاد آن‌ها مورد توجه والدین‌شان قرار بگیرد. کودکانی که به آن‌ها بی‌اعتنایی می‌شود، نمی‌توانند حس کنند که عزیز شمرده می‌شوند، زیرا مورد توجه قرار نمی‌گیرند. پس آنه‌ا را به رسمیت بشناسیم و برای‌شان ارزش و اهمیتی درخور قایل شویم.
سلامت نیوز: از کتک زدن چیزی عایدتان نمی شود!