بمب های خوشمزه منیزیمی رابشناسید

منیزیم یک ماده مغذی ضروری برای عملکرد درست بدن انسان است و به منظور جلوگیری از کمبود این ماده معدنی در بدن، باید مصرف برخی مواد خوراکی در رژیم غذایی گنجانده شود.

کارشناس تغذیه از استرالیا، عنوان می کند: «منیزیم یک ماده معدنی است که بدن برای حس تندرستی، سلامت و سرزندگی به آن متکی است و بالغ بر ۳۰۰ واکنش بیوشیمیایی بدن به این ماده معدنی نیاز دارند.» علاوه بر کمک به حفظ سلامت استخوان ها، نقش مهمی هم در تنظیم میزان قندخون، تولید انرژی، عملکرد عصبی و عملکرد عضلانی دارد. مصرف روزانه ۳۱۰ تا ۳۲۰ میلیگرم منیزیم برای زنان و ۴۰۰ تا ۴۲۰ میلیگرم برای مردان توصیه می شود. افراد مبتلا به برخی بیماری ها نظیر دیابت یا بیماری سلیاک (نوعی اختلال در روده کوچک) باید توجه بیشتری داشته باشند چراکه بسیار در معرض کمبود این ماده معدنی هستند. همچنین افراد الکلی، دارای رژیم غذایی نامناسب، مشکلات گوارشی یا مبتلا به کمبود ویتامین D نیز بسیار در معرض کمبود منیزیم قرار دارند. کمبود منیزیم در کوتاه مدت علائم قابل توجهی ندارد، اما به مرور زمان می تواند موجب ضعیف ترشدن استخوان ها شود چراکه میزان کلسیم خون را کاهش می دهد. با توجه به نقش مهم منیزیم در عملکرد عضلات، ممکن است میزان پایین این ماده معدنی موجب گرفتگی عضلات شود. تغییر در خلق و خو که عمدتا به دلیل بیحالی و عدم احساس و هیجان اتفاق می افتد. همچنین گفته می شود کمبود منیزیم موجب افزایش ریسک افسردگی می شود. از مهم ترین مواد خوراکی حاوی منیزیم می توان به موارد زیر اشاره کرد: سبزیجات پربرگ اسفناج پخته حاوی ۱۵۷ میلیگرم منیزیم است. سایر سبزیجات پربرگ حاوی این ماده معدنی عبارتند از کلم پیچ، بروکلی و برگ های شلغم. مغزیجات آجیلی و دانه ها دانه های کتان، کدو تنبل و دانه چیا هم غنی از منیزیم و هم فیبر هستند. مصرف بادام، بادام زمینی و مغزیجات برزیلی نیز می تواند به کاهش این کمبود کمک کند. حبوبات حبوباتی شامل عدس، لوبیا، نخود، نخود فرنگی و سویا همگی منابع مهمی از این ماده معدنی برای افرادی هستند که رژیم غذایی گیاهی را دنبال می کنند. موز یک موز متوسط علاوه بر فیبر و ویتامین C، حاوی ۳۲ میلیگرم منیزیم است که بالغ بر ۹ درصد میزان مصرف روزانه این ماده معدنی را تامین می کند. اکثر مطالعات از رژیم غذایی سالم به عنوان موثرترین شیوه کسب این ماده مغذی یاد می برند. از اینرو مصرف مکمل های این ماده مغذی را به مشورت با پزشک محول می کنند.