با اقتدارترین هایی که سوختند: تاریخچه جام ملت های آسیا ۱۹۸۴

در سال ۱۳۶۰، اصغر شرفی به جای حسن حبیبی سرمربی تیم‌ملی شد. حبیبی برای هدایت یک تیم باشگاهی از امارات به این کشور رفته بود. ۴ ماه بعد بدون انجام حتی یک بازی ملی پرویز ابوطالب سرمربی و ناصر ابراهیمی دستیار او شدند …
ابوطالب، در اعتراض به حذف علیدوستی، نعلچگر و … به خاطر مدل مو و گیتار زدن! از تیم‌ملی استعفا داد و ناصر ابراهیمی سرمربی شد. ابراهیمی در اعتراض به باز نبودن دستش برای جذب بازیکن، استعفا داد. به او اجازه ندادند علی پروین را به تیم‌ملی دعوت کند، آبشناسان رئیس فدراسیون احمد خداداد را سرمربی کرد اما او هم بعد از ۲ روز انصراف داد، او نام خودش را به عنوان سرمربی، به مسوولان بازی های آسیایی ۱۹۸۲ اعلام داشت و با دستیاری جلال چراغپور و تقی جهانی و سرپرستی محمود حریری تیم‌ملی را به دهلی ۱۹۸۲ برد.
ایران در جام بازی های آسیایی ۱۹۸۲ بازنده شد، آبشناسان در راستای اجرای طرح ۲۷ ساله ها در سال ۱۳۶۲، احمد طوسی را سرمربی و ایرج سلیمانی را دستیار سرمربی تیم‌ملی ساخت، او بازیکنان۲۶ سال به پایین را به تیم‌ملی دعوت کرد و برای جلوگیری از حساسیت ها، تیم را به اسم ملی امید در جام دیوار چین شرکت داد. چنگیز، ناصر محمدخانی، شاهین بیانی، قلیچ، اردلان، حسین بیگی، رضا احدی، محمد نادری، محمد محبی و … یاران تیم بودند. تیم ۵ ـ۳ به ژاپن و ۲ ـ یک به چین باخت و در این تورنمنت نهم شد …
بهروز صحابه در سال ۶۲ جای آبشناسان را در فدراسیون گرفت. او بساط طرح ۲۷ ساله ها را برهم زد، محمود یاوری و ناصر ابراهیمی را مربیان تیم‌ملی کرد، بعد از سال ها، ایران در مرحله مقدماتی جام ملت های آسیا شرکت کرد، تیم‌ملی برابر بنگلادش، سوریه، اندونزی(میزبان)، فیلی پین و تایلند برنده شده به مرحله نهایی ملت های آسیا صعود کرد.
مرحله نهایی جام ملت های ۱۹۸۴ با شرکت ۱۰ تیم در ۲ گروه برگزار شد، در گروه ایران تیم های چین، امارات، سنگاپور (میزبان) و هندوستان در گروه ایران بودند. گروهی که ساده تر از گروه دیگر به نظر می‌ رسید که عربستان، کره جنوبی، کویت، قطر و سوریه در آن بود.
در مرحله دوم، یاوری از تیم‌ملی کنار کشید و نصراله سجادی رئیس جدید فدراسیون، ناصر ابراهیمی را سرمربی کرد و مسعود معینی دستیار او شد. ایران با بهروز سلطانی، حافظ طاحونی، پنجعلی، حاجیلو، میرآخوری، شاهین بیانی، درخشان، عربشاهی، رضا احدی، شاهرخ بیانی، مختاری فر، ناصر محمدخانی، فتح آبادی، چنگیز، علیدوستی، بیژن طاهری و … به مسابقات مرحله نهایی پای گذاشت.
در بازی اول ۳ ـ صفر امارات و در بازی دوم ۲ ـ صفر چین را بردیم .. چشم ها متوجه قدرت ایران شد … علیدوستی در این بازی مصدم شد که اتفاق بدی برایمان بود و تا پایان بازی ها ترکیب ثابت ما با سلطانی، حاجیلو، پنجعلی، میرآخوری، شاهین بیانی، عربشاهی، درخشان، شاهرخ بیانی، مختاری فر، چنگیز و ناصر محمدخانی شکل گرفت.
بازی های سوم و چهارم را برابر هند و سنگاپور، تیم های ضعیف گروه با ۲ تساوی سپری کردیم، استراتژی تیم، این بود که بعد از پیروزی برابر امارات و چین در گروه دوم شود تا در نیمه نهایی با عربستان، تیم اول گروه مقابل بازی کند و از بازی با کویت که در سال های ۵۹ و ۶۱، ایران را شکست داده بود بپرهیزد، در نیمه نهایی به مصاف عربستان رفتیم. با گل دقیقه ۲۳ شاهرخ بیانی پیش افتادیم و در آستانه صعود به فینال بودیم که شاهین بیانی با ضربه سر دروازه خودمان را گشود!
در وقت اضافه، ابراهیمی که با تعویض ناصر محمدخانی با رضا احدی اشتباه کرده بود، در دقیقه ۱۱۷ به جای بهروز سلطانی، حافظ طاحونی که مشهور به پنالتی گیر بود، به میدان آورد. او هر ۵ ضربه را خورد ولی تیم‌ملی یکی از ضرباتش را خراب کرد، ضربه ای که پنجعلی زد …
در بازی رده‌بندی باز هم در ضربات پنالتی باختیم، این بار به کویت … مختاری فر پنالتی مان را خراب کرد. ایران بدون باخت تیم چهارم جام ملت ها باشد.