فرهنگی که با یک خطا فراموش می شود

آی نیوز ؛ مالک عباسی – علاوه بر این، مقدار زیادی از منابع عمومی برای زیرساخت‌های خودرو (جاده‌ها، آزادراه‌ها، پارکینگ‌ها و…) صرف می‌شود و هزینه های تعمیر و نیز کمک‌های مالی به صنعت خودرو یارانه‌هایی هستند که هزینه‌های اقتصادی واقعی استفاده از خودرو را پنهان می‌کنند.

با این حال، هر تصمیمی در حوزه ترافیک شهری حرکتی چالش برانگیز است و ممکن است به مداخلاتی مانند هزینه‌های ازدحام، عوارض و سایر منتهی شود. در کل آسانترین کار برای برای بهبو وضعیت نابسامان ترافیک شهری حذف پارک های دوبله بویژه در کنار میرهای پارکومتری و کاهش وسایل نقلیه تک نفره، افزایش استفاده از حمل‌ونقل عمومی و ترویج فرهنگ رانندگی صحیح می باشد.
تحرک و سفر شهری یک جنبه حیاتی است که هم برای مطالعات شهری و هم برای پایداری زندگی شهری باید در نظر گرفته شود. خودروها درصد زیادی از انتشار دی اکسید کربن را به خود اختصاص می دهند اما  این تنها عیب نیست. هزینه‌های مستقیمی مانند بنزین یا گاز و انرژی مصرفی، زیرساخت‌ها و ازدحام و هزینه‌های غیرمستقیم، از جمله ناامنی جاده‌ها، اعصاب خوردی و فضای اختصاص داده شده به خودروها از جمله معضلات خودروهاست.
کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی در یک شهر نقش اساسی در کاهش ترافیک خواهد داشت، ولی این عامل عمداً یا سهوا به دلایل گوناگونی نادیده گرفته می شود که شاید برای خود راننده موجه باشد اما برای ترافیک شهری و شلوغی اصلا توجیهی ندارد.
برای مثال در نقاط شلوغ و پرتراکم وقتی با خودروهای تک سرنشین اضافی بیشتری مواجه هستیم، مجبوریم زمان سفر بیشتری را صرف کنیم و این تناقضی است که در خودروهای تک سرنشین دیده می شود. یعنی همه افراد سعی می کنند زمان سفر خود را به حداقل برسانند، اما در مجموع به بدترین سناریو می رسند و زمان سفرشان چندبرابر می شود.
طرح هایی مانند زوج و فرد که رانندگان را از استفاده از وسایل نقلیه خود در برخی از روزهای هفته منع می‌کند، اگرچه در کوتاه مدت شاید تاثیرگذار باشند ولی در بلندمدت، این سیاست رانندگان را تشویق می کند تا وسایل نقلیه اضافی (که اغلب ارزان‌تر، قدیمی‌تر و در نتیجه آلاینده‌تر هستند) بخرند تا محدودیت‌ها را دور بزنند.
حقیقت امر این است که برای کنترل ترافیک شاخص ها و معیار های زیادی موثر هستند که زوج و فرد و محدودیت های ترافیی تنها یکی از آنها است؛ فرهنگ رانندگی موضوع مهم دیگری است متاسفانه در کشور ما جایگاه درست و مناسبی ندارد.
عدم حرکت بین خطوط و تغییرات ناگهانی مسیر، حرکت در شانه خاکی و باند اضطراری، تجاوز به لاین مقابل در ترافیک‌های شهری، استفاده از خروجی برای سبقت گرفتن، توقف و سوار و پیاده کردن مسافر در باند تندرو، پارک در تقاطع ها و پیچ ها و پارک دوبله بدلیل عدم وجود جای پارک و عدم رسیدگی به معاینه فنی خودرو از جمله رفتارهای بد رانندگی است. ولی گاهی رانندگان تحت تاثیر عوامل مختلف این تخطی ها را به اشتباه حق خود می دانند، مثلا با تخلف و ورود یک خودرو به لاین مخالف برای سبقت گرفتن در ترافیک، چندین خودرو دیگر نیز همین اشتباه را تکرار می کنند و به خود حق دور زدن نظم و قانون رانندگی را می دهند؛ دور زدنی که در موتورسواران به مراتب بیشتر است.
نحوه رانندگی، به خوبی نشان دهنده وجوه مختلف شخصیتی و رفتاری و درک اجتماعی راننده و نمونه‌ای بارز از اخلاق اجتماعی است، اما سال‌ها است که آمار بسیار تصادفات در کشور، چه خسارتی و چه جرحی و فوتی، سکوی نخستین را از آن خود کرده است که به دست آوردن آن به هیچ وجه مایه افتخار نیست.
اما همه تلخی‌های آمار و ارقام مرتبط با این موضوع نتوانسته منجر به تغییرات چشمگیری شود تا جایی که هر بار تعطیلات از راه می‌رسد، شنیدن اخبار ناگوار تصادفات به اوج رسیده و تب و تاب پدید آمده پس از مدتی فروکش کرده و یا از روزمرگی بیش از اندازه، تا بروز یک سانحه تلخ یا فرارسیدن یک فرصت تعطیلات به فراموشی سپرده می‌شود.
تا زمانی که رانندگی در شهر ایمن‌تر، راحت‌تر و سریع‌تر از استفاده از وسایل نقلیه عمومی، دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی باشد، مردم در نهایت توسط یک ماشین اغوا می‌شوند و بسیاری در نهایت رانندگی می‌کنند. متقاعد کردن رانندگان به اجتناب از رفت و آمد با وسایل نقلیه تک سرنشین، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، دوچرخه سواری و پیاده روی نمی تواند بر یک سیاست واحد تکیه کند، بلکه باید با اطلاع رسانی و آموزش و توجیه و مقایسه گزینه های سفرهای درون شهری و دسترسی و بهره وری زمان، رانندگان را آگاه کرد.
یک شهر به سفرهای کمتر و کوتاه‌تر، دسترسی آسان و اختصاصی مردم به پیاده‌رو، مسیرهای دوچرخه‌سواری و حمل‌ونقل عمومی بیشتری نیاز دارد تا بهترین حالت حمل‌ونقل برای همه استفاده نکردن از ماشین باشد./* مالک عباسی

فرهنگی خطا فراموش رانندگی

فرهنگی خطا فراموش رانندگی