شهر ما دوستدار کودک است / نیست

به گزارش آی نیوز ،   طبیعی است که در همان لحظه اول معابر، ساختمانها، فروشگاهها، پیاده روها، ادارات، پارکها ، مکانهای تاریخی  و جدید در ذهنتان مجسم شود.

حال بیاید دایره خیال را کمی بازتر کنیم. بیایید انسانهای شهرمان را هم خیال کنیم، دوست آشنا، فامیل، همکار ، همشهری، مرد ، زن و… . نه خیال تا همیجا بود!

خوب، من نمی خواهم تصور شما از شهرمان را مخدوش کرده و یا زیر سوال ببرم. حقیقتا شهر همان است که در ذهنمان از واقعیت پیرامونی این مکان مجسم می کنیم.

اما در تصورمان یک چیز بسیار مهم را فراموش کرده  ایم. در این شهر به این بزرگی و فراخی کودکان چه سهمی و چه نقشی دارند؟

این شهر هیچ چیز برای کودکان ندارد.

بی رودربایستی اگر مکان های رسمی مانند مدرسه و تک و توک پارک دارای تجهیزات بازی برای کودکان، یکی دو کتابفروشی مخصوص به کودکان و بازار مکاره های فروش اسباب بازی فروشی و لباس فروشی را کناری بگذاریم، این شهر هیچ چیز برای کودکان ندارد.

بگذارید خیالتان را راحت کنم و لپ مطلب را بگویم. همه ما به کودکان، به کودک درون خودمان و به کودکان شهرمان عجیب بدهکاریم.

در خیابانهای و تمامی مکانهای شهر، رد پایی از زیست کودکان مشاهده نمی شود. کودکان نباید هم این شهر را دوست داشته باشند

هر نمادی، نمایی، تابلویی، تبلیغی این مسئله را به نمایش گذاشته است و حقبقتا به نظر می رسد شهر تنها برای مردان بالغ و توانمند ساخته شده است.

شهر دوستدار کودک

کاش یک بار هم شده شهرمان را مطابق نظر کودکان و مهمتر از آن مطابق نظر کودک درون مان و کودک درون شهروندان بیاراییم، بسازیم، نونوار کنیم و اصلاح کنیم.

روح کودک و روح کودک درونمان در این شهر و اکثر شهرهایمان اسیر است. این شهر شهر کودکان نیست . این شهر اما متعلق کودکانمان باید باشد.

نویسنده : علی عباسی

شهر ما دوستدار کودک است / نیست