شعری زیبا از جهانشاه حقیقی قراقویونلو

جانمی یاندوردی شوقون ای دلارامم مدد
قالمدی صبرم توکندی گتدی آرامم مدد
خیلی ایام اُولدی کیم دوشدم وصالندن ایراغ
ای وصالی روضه رضوان ایامم مدد
اسرودی جانم لبین سرچشمه سیندن لایزال
گل قانین خمرنده دیر سرچشمه جامم مدد
گرچه بد نام اولمشم عشقیندن ای دلبر سنین
موندان آیروغ اولمسون عالمده بد نامم مدد
قامتندن قوپدی حشر عابد سجاده نین
رحمته آندن ایرشدی اهل اسلامم مدد
یخدی جان ملکن حقیقی زآرزوی دام زلف
ای ساچی دامندا خالی دانه دامم مدد

به گزارش آی نیوز ، ابوالمظفر سلطان جهانشاه مشهور به جهانشاه حقیقی فرمانروای نیرومند قراقویونلو در سال‌های ۱۴۳۸ تا ۱۴۶۷ بود.

او بر آذربایجان، آناتولی شرقی، قفقاز جنوبی و بیشتر عراق امروزی، ایران مرکزی و حتی نهایتاً تا کرمان و مکران فرمان می‌راند و پایتختش تبریز بود.

جهانشاه چندین مدرسه در تبریز ایجاد کرده بود و به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر می‌سرود.

طایفه جهانشاهلی در روستای وکیل آباد سردابه از بخش مرکزی اردبیل از نوادگان جهانشاه میباشد که بیشتر با نام خانوادگی نوری شناخته می شوند که از جمله یکی از نوادگان وی به نام آقای صیاد نوری چندین جلد کتاب در خصوص تاریخ اردبیل به رشته تحریر در آورده اند و در ابتدای کتاب تاریخ کهن شهر اردبیل این کتاب را به نیای بزرگ خویش جهانشاه اهدا نموده اند.

خانواده همتی روزی در تبریز از نوادگان جهانشاه می‌باشند.

بعد از مرگ شاهرخ در سال ۱۴۴۷ جهانشاه به یک حاکم مستقل برای سلسله قراقویونلو تبدیل شد. او از القاب سلطان و خان برای خود استفاده می‌کرد. در همین زمان تیموریان از نزاع میان شاهزادگان ترکمن استفاده کرده و شهرهای قزوین و سلطانیه را فتح کردند اما به زودی صلح حاصل شد و سلطان محمد پسر بایسنقر با دختر جهانشاه ازدواج کرد.

وی سرزمین‌هایی را که میرزا ابوالقاسم بابر فتح کرده بود پس گرفت و پسرش پیربوداغ را به حکومت اصفهان منصوب کرد. جهانشاه در ۲۸ ژوئن ۱۴۵۸ توانست هرات را فتح کند اما به دلیل شورش در آذربایجان مجبور به بازگشت شد.

شعری زیبا از جهانشاه شعری زیبا از جهانشاه

  ()