وقتی شبکههای اجتماعی همدم ما شدند

انگار همین دیروز بود که “تنهایی” یعنی نشستن روی نیمکت پارک با یک کتاب، یا پرسهزدن در خیابانهای خلوت و زمزمهی ترانههای قدیمی. اما امروز، تنهایی شکل عجیبی به خود گرفته؛ صدها دوست مجازی، هزاران لایک و کامنت، و با این حال… یک سکوت سنگین.
آی نیوز، الناز عباسی – ما در شلوغترین دورهی تاریخ بشریت زندگی میکنیم، اما شاید هیچ نسلی به اندازهی ما احساس تنهایی نکرده باشد. شبکههای اجتماعی به ما یاد دادهاند که همیشه “آنلاین” باشیم، اما نگفتهاند که چطور با خودمان تنها نباشیم. صفحهها پر است از خندهها، سلفیها و لحظههای خوش، اما پشت آن، گاهی فقط یک انگشت منتظر است تا اسکرول کند، اسکرول کند، و اسکرول کند… شاید برای فرار از سکوت.
آدمها حالا ترجیح میدهند درد دلهایشان را به استوری اینستاگرام بسپارند، نه به گوش یک دوست واقعی. ما انبوهی از اموجیها داریم، اما کمتر کسی هست که در سکوت، کنارمان بنشیند و بپرسد: “حالت خوبه؟”
شاید وقت آن رسیده که گاهی گوشی را زمین بگذاریم و دوباره یاد بگیریم چگونه با سکوت روبهرو شویم. چون تنهایی، اگرچه ترسناک است، اما شاید آخرین جایی باشد که میتوانیم خودِ واقعیمان را پیدا کنیم.
برچسب ها :عصر جدید تنهایی
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰