شهر در چرخش: وقتی زباله طلا می‌شود!

شهرهایی که در این چرخش قرار می‌گیرند، معجزه را خیابان به خیابان رقم می‌زنند:

• کارگاه‌های بازیافت محله‌ای، زباله‌های الکترونیک را به وسایل کاربردی ارزانقیمت تبدیل می‌کنند.

• ساختمان‌های نوساز با آجرهای بازیافتیِ سازگار با محیط‌زیست بالا می‌روند.

• سیستم‌های اشتراک‌گذاری (از دوچرخه تا ابزار صنعتی)، نیاز به خریدِ تکراری را از بین می‌برند و فضای شهری را از انباشت کالاهای بلااستفاده نجات می‌دهند.

اما فراتر از صرفه‌جویی اقتصادی، این مدل شهری، پوستۀ اجتماعی را ترمیم می‌کند:
کسب‌وکارهای محلی حول بازیافت زباله‌های ارگانیک (تبدیل به کمپوست) شکل می‌گیرند، جوانان در استارتاپ‌های تعمیر و بازتولید کالا شغل می‌یابند، و شهروندان در کمپین‌های “صفرِ پسماند” به هم‌سایگان خود می‌پیوندند.

چالش؟ گذار از ذهنیت خطی است:
شهرداری‌ها باید قوانین ساخت‌وساز را به نفع مصالح بازیافتی اصلاح کنند، صنایع بزرگ مسئولیت محصول از گهواره تا گور (Cradle to Grave) را بپذیرند، و شهروندان “خرید هوشمند” را جایگزین “مصرفِ بی‌حساب” کنند.

شهری که در چرخه‌ی اقتصاد دَوَرانی نفس می‌کشد، نه تنها زمین را سبزتر نگه می‌دارد،
بلکه ثروت را در کوچه‌پس‌کوچه‌هایش جاری می‌سازد.

این تحول تنها به زیرساخت‌های فیزیکی محدود نمی‌شود. آموزش شهروندان حلقه گمشده این چرخه است:

• مدارس با برگزاری کارگاه‌های “تولید دوباره”، به کودکان می‌آموزند که چگونه از مواد دورریختنی آثار هنری خلق کنند.

• تابلوهای شهری، آمار زنده‌ای از منابع ذخیره‌شده به‌واسطه اقتصاد چرخشی را نمایش می‌دهند تا شهروندان تأثیر مستقیم اقدامات خود را ببینند.

نقش فناوری نیز در این میان انکارناپذیر است. پلتفرم‌های دیجیتال همانند چسبی نامرئی، اجزای این سیستم را به هم متصل می‌کنند. اپلیکیشن‌های هوشمند، مازاد مواد ساختمانی پروژه‌های عمرانی را به سازندگان نیازمند مرتبط می‌سازند و سامانه‌های رهگیری محصولات، طول عمر کالاها را افزایش داده و تعمیرات را به تجربه‌ای ساده تبدیل می‌کنند و تبدیل شهرها به اکوسیستم‌های زنده‌ای که در آن هر عنصر، ارزش خود را در چرخه‌ای بی‌پایان بازمی‌یابد.