گلایه های یک بازیکن از کم‌توجهی به استعدادهای درخشان والیبال بانوان

به گزارش آی نیوز ، امروز پس از درخشش تیم والیبال بانوان خوشه‌های طلایی و کسب عنوان قهرمانی در مسابقات آزاد والیبال به مناسبت گرامیداشت شهدای اقتدار، پای صحبت‌های کاپیتان این تیم نشستیم. گلایه های یک بازیکن

آی ناز سابقی، این بازیکن خوش‌استعداد و آینده دار که متولد سال ۱۳۸۶ است  از ۸ سالگی قدم به زمین والیبال گذاشته، امروز نه تنها به عنوان یکی از اصلی ترین بازیکنان تیم قهرمان، که به عنوان صدای تمامی بانوان والیبالیست آذربایجان شرقی که برای دیده شدن و حمایت شدن می‌کوشند، سخن می‌گوید. او از شور و اشتیاقی که در سالن های ورزشی و مسابفات والیبال بانوان موج می‌زد می‌گوید، از شیرینی قهرمانی، اما از دردهای بزرگ‌تری نیز سخن به میان می‌آورد؛ درد هدر رفتن استعدادها و موانعی که بر سر راه والیبال بانوان در تبریز قرار دارد.

 خانم آی ناز  سابقی، ابتدا تبریک می‌گوییم برای این قهرمانی ارزشمند. حس و حالتان بعد از کسب این عنوان چیست؟**

پاسخ: بسیار متشکرم. واقعاً حس فوق‌العاده‌ای است. ماهها تمرینات سخت و زیادی را پشت سر گذاشتیم و دیدن نتیجه این همه تلاش، برای همه ما، به خصوص در یک رقابت سنگین با ۱۲ تیم قوی، بسیار شیرین و انگیزه‌بخش بود. این جام، ثمره زحمات تمام بازیکنان، مربیان و مدیران تیم است.

شما از سنین پایین والیبال را شروع کردید و زیر نظر مربیانی مثل خانم جودی، خانم فهیمه منافی و آقای منافی و اخیراً آقای درگاهی و خانم قلندر تمرین کردید. فکر می‌کنید مهم‌ترین عامل پیشرفت شما و تیم‌تان چیست؟

پاسخ: بدون شک عشق به والیبال و پشتکار. اما این عشق و پشتکار به تنهایی کافی نیست. وجود مربیان دلسوز و با دانش که با صبر و حوصله استعدادهای ما را پرورش دادند، کلید اصلی بود. آن‌ها به ما یاد دادند که فقط توپ‌زن نباشیم، بلکه متفکر و استراتژیک بازی کنیم.

سوال: با این وجود، به نظر می‌رسد والیبال بانوان در تبریز با چالش‌های بزرگی روبرو است. به عنوان یک بازیکن که در این عرصه فعال هستید، بزرگ‌ترین مشکل از نگاه شما چیست؟

پاسخ: متأسفانه مشکل اصلی، عدم حمایت‌های پایدار و ساختاریافته از سوی نهادهای دولتی و ورزشی است. ما با کمبود شدید سالن‌های ورزشی و استاندارد، بودجه کافی برای باشگاه‌ها و برنامه‌ریزی برای حضور در رقابت‌های معتبر کشوری روبرو هستیم. یک باشگاه برای قهرمانی و ماندگاری، نیاز به پشتوانه مالی دارد تا بتواند هزینه‌های سفر، اردو، تجهیزات و حق الزحمه مربیان را تأمین کند. نبود این پشتوانه، بزرگ‌ترین مانع پیش روی ماست.

 این عدم حمایت چه تأثیری بر روی بازیکنان و آینده ورزشی آن‌ها دارد؟ گلایه های یک بازیکن

پاسخ: نتیجه آن هدر رفتن استعدادهای درخشان است. من دختران بااستعداد زیادی را از بین دوستانم دیده‌ام که به خاطر مشکلات مالی یا نبود چشم‌انداز روشن، مجبور شدند والیبال را کنار بگذارند و رویای خود را دفن کنند. این بسیار دردناک است. ما در آذربایجان شرقی استعدادهای بی‌نظیری داریم که می‌توانند در سطح ملی بدرخشند، اما در نهایت به دلیل نبود مسیر هموار، ناامید شده و از ورزش حرفه‌ای خداحافظی می‌کنند.

فکر می‌کنید والیبال بانوان در تبریز چقدر طرفدار دارد و این محبوبیت چقدر می‌تواند به حل مشکلات کمک کند؟

پاسخ: والیبال بانوان در تبریز و کل استان طرفداران بسیار پرشور و وفاداری دارد. سالن خاوران در روز فینال مملو از تماشاگرانی بود که با هیجان برای همه تیم‌ها تشویق می‌کردند. این استقبال نشان می‌دهد که مردم به ورزش بانوان علاقه‌مندند و آن را می‌پسندند. این محبوبیت یک فرصت طلایی برای اسپانسرها و همچنین مسئولان است تا با سرمایه‌گذاری روی این ورزش پرطرفدار، هم به ورزش کمک کنند و هم از مزایای تبلیغاتی آن بهره‌مند شوند. اما متأسفانه این پتانسیل عظیم نادیده گرفته می‌شود.

 به عنوان سخن پایانی و به نمایندگی از تمامی بازیکنان والیبال بانوان، چه درخواستی از مسئولان دارید؟

پاسخ: از تمامی مسئولان ورزشی استان و شهرستان، به ویژه شهرداری تبریز که میزبانی این رقابت‌ها را بر عهده داشت تشکر می کنم و از شهردار و سایر مقامات شهر و استانمان تقاضا داریم که از والیبال بانوان حمایت کنند . ما تنها به حرف و تشویق مسئولاتن نیاز نداریم؛ ما به حمایت عملی و مستمر نیاز داریم. از آن‌ها می‌خواهیم با اختصاص بودجه، فراهم کردن امکانات تمرینی و ایجاد امکان حضور تیم‌های برتر استان در رقابت‌های کشوری، زمینه را برای رشد و درخشش هرچه بیشتر والیبال بانوان آذربایجان شرقی فراهم کنند.

موفق باشید.
گلایه های یک بازیکن