شاه عربستان به نفع فرزندش کناره‌گیری می‌کند

پایگاه خبری صعده پرس یمن امروز (شنبه)به نقل از یک موسسه تحقیقاتی آمریکایی نوشت: ملک سلمان شاه عربستان قصد دارد در اقدامی غیرمنتظره به نفع فرزند ۳۰ ساله اش محمد بن سلمان از حکومت کناره گیری کند.
به گزارش ایرنا، موسسه تحقیقاتی آمریکایی ویژه امور کشورهای خلیج فارس که مقر آن در واشنگتن قرار دارد و توسط علی آل احمد یک مخالف رژیم سعودی اداره می شود در این گزارش آورده است: ملک سلمان بن عبدالعزیز شاه ۸۰ ساله عربستان با برادران بزرگ خود مثل طلال، عبدالرحمن، بندر و مشعل در قصرهایشان دیدار کرده تا آنها را برای موافقت با انتقال قدرت به محمد بن سلمان فرزندش که هم اکنون پست جانشینی ولیعهد این کشور را برعهده دارد، قانع کند.
در این خبر آمده است: شاه عربستان قصد دارد به شیوه تغییر حکومت در کشور اردن که از پدر به پسر و برخلاف شیوه موروثی که از زمان تاسیس حکومت آل سعود بین برادران بزرگتر (فرزندان عبدالعزیز) منتقل می شده، عمل کند.
این در حالی است که طبق رویه پیشین، حکومت می بایست به برادرش محمد بن نایف که هم اکنون سمت ولیعهدی را برعهده دارد، منتقل شود.
در این گزارش در توجیه مقامات آل سعود برای انجام این انتقال قدرت از ملک سلمان به فرزندش آمده است که محمد بن نایف (ولیعهد عربستان) فرزند پسری ندارد و بهتر است برای تضمین بقای حکومت در قبضه آل سعود برای مدتی طولانی، حکومت به محمد بن سلمان که چندین فرزند پسر دارد، منتقل شود.
ملک سلمان هم اکنون به بیماری «زوال عقل» که از سال ۲۰۰۸ میلادی شروع شده و اکنون یکی از بزرگترین رازهای خاندان آل سعود در درگیری برای رسیدن به قدرت است، مبتلا می باشد.
همه پادشاهان قبلی سعودی بیماری جسمی داشته و تا آخرین لحظه زندگی با مریضی هایشان کنار آمده اند اما تنها ملک سلمان با این نوع بیماری (زوال عقل) دست و پنجه نرم می کند.
هم اکنون ۱۳ فرزند آل سعود که هرکدام حقی برای رسیدن به حکومت دارند زنده و منتظر تکیه زدن بر منصب شاهی هستند، اما در واقع می بایست هیات بیعت متشکل از ۳۴ عضو از بین فرزندان ملک عبدالعزیز و یا نوادگان او حاکم این کشور را تعیین کنند.
برخی از شاهزادگان سعودی همواره به بیماری آلزایمر ملک سلمان اشاره کرده و خواهان کناره گیری وی شده اند، اما محمد بن سلمان فرزند وی همچنان زمام همه امور را در سایه پدرش برعهده دارد و این همان چیزی است که بشدت با مخالفت دیگر شاهزادگان مواجه شده است.
اکنون درگیری واقعی بر سر خلافت بین محمد بن نایف ولی عهد و محمد بن سلمان جانشین ولی عهد و در حقیقت «پادشاه در سایه» است که دیوان پادشاهی، وزارت جنگ و اقتصاد عربستان از طریق شورای امور اقتصادی و توسعه را در دست خود دارد.
کارشناسان سیاسی معتقدند که شعله ور شدن جنگ عربستان علیه مردم یمن یکی از اقدامات محمد بن سلمان فرزند جوان و ناپخته شاه عربستان است که بحران های سیاسی متعددی را برای این کشور در صحنه سیاسی جهان بوجود آورده است.
از زمانی که آثار بیماری زوال عقل ملک سلمان آشکار شد، دردسری بزرگ برای مثلث تصمیم گیری پادشاهی سعودی یعنی آمریکائی ها، خاندان حاکم و دستگاه دینی سعودی پدیدار شد و آنها در یکی دوسال گذشته بارها برای تعیین جایگزین و یا وضع قواعد جدید برای کنار آمدن با آن تلاش کرده اند، اما تاکنون موفق نبوده اند جلوی شمارش معکوس آغاز شده برای پایان دوران پادشاهی سعودی را بگیرند.
ملک سلمان از یک سال و نیم قبل تاکنون به دلیل وضعیت بحرانی سلامتی و زوال عقل و عدم قدرت فکر کردن و تصمیم گرفتن، قادر نبوده است هرگونه تصمیم سیاسی را شخصا اتخاذ کند.
احتمال خطرناک تر این که ملک سلمان از چند سال قبل تاکنون اصلا قادر به اتخاذ همه تصمیم هایی که به او نسبت داده شده و می شود، نبوده است.
بیست و هشتم ماه ژانویه گذشته (هشتم بهمن ماه ۹۴) ملک سلمان به طور ناگهانی تصمیم گرفت که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا و میهمان خود را در باند فرودگاه ملک خالد ترک کند و سعودی ها برای توجیه آن، فرارسیدن وقت نماز عصر را بهانه کردند اما اوباما غافلگیر و شگفت زده نشد زیرا همه چیز را درباره بیماری زوال عقل ملک سلمان می دانست.
دیوان پادشاهی سعودی نیز تاکنون به دلیل همین بیماری مزمن ملک سلمان، سفر او به کشورهای مختلف از جمله روسیه را با بهانه های مختلف لغو کرده و محمد بن سلمان به جای او روانه روسیه برای دیدار با « ولادیمیر پوتین» شده است.
اطبای معالج ملک سلمان تاکید کرده اند که او از تشویش های ذهنی ناگهانی و مقطعی، عدم تمرکز، ترس و اضطراب فزاینده روزانه، عدم تعادل، رفتارهای بچگانه، بروز احساسات نابهنگام و عدم قدرت تصمیم گیری رنج می برد و به همین دلیل توصیه کرده اند که در برنامه های زنده تلویزیونی شرکت نکند، تماس او با مردم و میهمانان، شرکت در جشن ها و مراسم ها در کمترین حد ممکن باشد و مسئولیت هایی که به فکر و تلاش کردن زیاد نیاز دارد و یا سخنرانی های طولانی مدت در برنامه روزانه او نباشد.