از بخشی ها به عنوان نوازندگان موسیقی و خوانندگان ترانه‌های ترکمن یاد می‌شود. در روزگاری که نگارش نبود، رسالت بزرگشان، دنبال کردن روایات، داستان‌ها، نقل‌ها و به طور بنیادی، به دوش کشیدن حرکت تاریخی- فرهنگی بوده، سینه شان مالامال از عشق و گنجینه داستان‌های حماسی و عاشقانه و فرهنگ و هنر ترکمن است.

اما همانند سازشان در گذر زمان رنج کشیده و از یاد رفته‌اند. باغشی‌ها موسیقی سنتی ترکمن را که جزو ریشه‌دارترین موسیقی‌های جهان به شمار می‌رود، با الهام از زندگی روزمره مردمان خود می‌نوازند و در هیچ ضربی از آن قطعات موسیقی دیگر ملت‌ها راه نیافته است.

ریشه مضراب ساز‌های ترکمن الهام گرفته از محیط طبیعی و پیوندی از زندگی اجتماعی و عشایری مردمان منطقه است. زبان موسیقی ترکمن مخاطبان خود را می‌شناسد، وقتی که ساز نواخته می‌شود با مردم ساده‌دل صحرا حرف می‌زند و برای هر کسی پیامی دارد که می‌تواند خود آن را برگزیند.

باغشی‌ها یا بخشی ها (به ترکمنی خنیانگر) حاملان سنت موسیقیایی باغشی‌گری و شخصیت اصلی زندگی موسیقیایی قوم ترکمن هستند.

از بخشی ها به عنوان نوازندگان موسیقی و خوانندگان ترانه‌های ترکمن یاد می‌شود. در روزگاری که نگارش نبود، رسالت بزرگشان، دنبال کردن روایات، داستان‌ها، نقل‌ها و به طور بنیادی، به دوش کشیدن حرکت تاریخی- فرهنگی بوده، سینه شان مالامال از عشق و گنجینه داستان‌های حماسی و عاشقانه و فرهنگ و هنر ترکمن است.

اما همانند سازشان در گذر زمان رنج کشیده و از یاد رفته‌اند. باغشی‌ها موسیقی سنتی ترکمن را که جزو ریشه‌دارترین موسیقی‌های جهان به شمار می‌رود، با الهام از زندگی روزمره مردمان خود می‌نوازند و در هیچ ضربی از آن قطعات موسیقی دیگر ملت‌ها راه نیافته است.