
وقتی شبکههای اجتماعی همدم ما شدند
انگار همین دیروز بود که “تنهایی” یعنی نشستن روی نیمکت پارک با یک کتاب، یا پرسهزدن در خیابانهای خلوت و زمزمهی ترانههای قدیمی. اما امروز، تنهایی شکل عجیبی به خود گرفته؛ صدها دوست مجازی، هزاران لایک و کامنت، و با این حال… یک سکوت سنگین.