سلامت روانی جامعه، بدون سفر و تفریح ممکن نیست

مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی با بررسی وضعیت گردشگری داخلی با هدف دستیابی به چالش‌های سیاستی این حوزه، اعلام کرد، توزیع عادلانه سفر برای گروه‌ها و دهک‌های متفاوت درآمدی نیازمند سیاست‌گذاری و اقدام‌های برنامه‌ای مناسب است.

براساس این گزارش، توزیع سفر میان خانوارها به شکل عادلانه‌ای رخ نداده و سه برابر شدن سرانه سفر خانوارها به‌دلیل افزایش سفر آنها رخ داده است. شکاف رفاهی موجب شده تا خانوارهای بیشتری به فکر کاهش هزینه‌های سفر باشند بنابراین اقامت در خانه اقوام و دوستان، استفاده بیشتر از وسایل حمل‌ونقل شخصی، کاهش هزینه‌های مربوط به خرید سوغاتی و عدم استفاده از تورهای گردشگری، نتیجه این وضعیت است که مانع از رخداد پیامدهای مطلوب و مورد انتظار در حوزه گردشگری داخلی شده است.

سفر برای داشتن سلامت روان جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است. دولت نسبت به این مساله بی‌تفاوت نبود و اقداماتی در این حوزه انجام شده است. برخی از صندوق‌های حمایت از بازنشستگان، خدماتی برای سفر به اعضای خود ارائه می‌کنند اما اعضا از آن بی‌خبرند. در چنین شرایطی ابتدا لازم است درباره اقداماتی که برای تسهیل سفر در دولت انجام شده است، آگاهی‌سازی انجام شود و در مرحله بعد، مسئولان می‌توانند برای توزیع عادلانه سفر میان قشرهای مختلف برنامه‌ریزی کند.

درباره راه‌های برون رفت از این وضعیت و کمک به حوزه سفر و گردشگری، با عرفان فکری کارشناس گردشگری و جواد قاسمی عضو هیات مدیره انجمن متخصصان گردشگری گفت‌وگو کردیم.

به نظر شما با توجه به شرایط سخت کنونی دولت، آیا می‌تواند برای توزیع سفر میان مردم اقدامی انجام دهد؟
فکری: به دلایل مسائل مختلف اقتصادی و بحث همه‌گیری کرونا، سفر از سبد خرید خانوارها بیرون رفته؛ دلیل این است که سفر هزینه‌هایی به همراه دارد که افراد در این سال‌ها توان پرداخت آن را ندارند. بعد از دو سال که مساله همه‌گیری کرونا کم‌کم از بین می‌رود، باید به این مسائل توجه شود.

در گرشگری اصل بسیار مهمِ «سفر غذای روح است» وجود دارد که از همه مسئولان خواهش دارم به آن توجه کنند. معتقدم همانطور که دولت برای کالای اساسی و نیازهای خوراکی مردم یارانه قائل می‌شود، سفر هم کالای اساسی است و دولت باید به مردم برای سفر یارانه بدهد زیرا اگر مردم به سفر نروند، تبدیل می‌شوند به افرادی که روحشان خسته و افسرده است. چنین افرادی در بازدهی کاری خود و در روحیه جامعه تاثیرگذارند. سفر نکردن برای جامعه آسیب اجتماعی بزرگی به همراه دارد.

حمایت دولت از دهک‌های پایین جامعه

دولت به چه شکلی می‌تواند برای اقشار کم درآمد تسهیلات سفر ایجاد کند؟
فکری: بسیاری از ارگان‌های دولتی و سازمان‌های بزرگ، به کارکنان خود تسهیلات، هتل‌، اقامتگاه‌ و یارانه‌های سفر می‌دهند اما این افراد چند درصد جامعه را تشکیل می‌دهند؟ بیشتر جامعه و به‌خصوص قشر ضعیف‌تر که تحت پوشش سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی بزرگ نیست، مانند کارگرها، شغل‌های آزاد، تجارت‌های کوچک، مشاغل خانگی و … افرادی هستند که هیچ وقت تحت پوشش جایی نبودند که بتوانند از این تسهیلات استفاده کنند.

اگر دولت و مجلس می‌خواهند برنامه‌ای داشته باشند و به سفر رفتن مردم کمک کنند، این برنامه باید حمایت از دهک‌های پایین جامعه باشد، زیرا این دهک‌ها کارمند آن نهادها و سازمان‌ها نیستند و به امکاناتی که سازمان‌ها و نهادهای دولتی به کارمندانشان ارائه می‌دهند، دسترسی ندارند.