گرامیداشت ۱۱۰ سالگی پروین اعتصامی در تبریز

به گزارش خبرآنلاین، در این مراسم که در تالار اقبال آذر مجتمع فرهنگی و هنری ۲۹ بهمن برگزار شد، ضمن تجلیل از مقام ادبی اعتصامی و سرودن اشعاری در منقبت وی، مقالاتی پیرامون نوع و اثرگذاری اشعار اجتماعی این شاعره آذربایجانی ارایه شد.

معاون فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی در این آئین با اشاره به اشعار نغز و حاوی مطالب اجتماعی و فرهنگی پروین اعتصامی، اظهار کرد: بدون تردید و بر اساس تاکیدات بزرگان علم و ادب کشور، این شاعره بزرگ ترین و مشهورترین کسی است که در میان شعرای معاصر برای خود جایگاه ویژه و بی بدیلی را رقم زده است.

محمدحسن چمیده فر، یکی از دلایل اصلی و مهم مشهور بودن اشعار پروین را مربوط به تربیت خانوادگی نشات گرفته از خصلت های دینی او دانست که وی را به اختر چرخ ادب ایران زمین مبدل کرده است.

وی، روح شاعری پروین را بی همتا در زمینه مسایل اجتماعی و درد و رنج افراد تهیدست برشمرد و گفت: او که درد و رنج محیط زندگی خود را به خوبی درک کرده بود توانست آثاری از خود بر جای بگذارد که تا زندگی وجود دارد، اشعارش تازگی خاصی را به شنونده می دهد.

یکی از استادان ادبیات فارسی دانشگاه تبریز نیز در این مراسم با اشاره به خصوصیات فردی و شاعری پروین، گفت: او در عین جوانی شیرمردی در عرصه شعر و شاعری بود که هویت و اصالت اشعارش در تاریخ معاصر شعر ایران بی همتاست.

معصومه معدن کن، ادبیات ایران را افتخارآمیزترین عنصر فرهنگی این کشور خواند و افزود: فرهنگ ما نشان می دهد که ما ملتی با پیشینه فرهنگی و ادبی ویژه ای هستیم که ریشه ای بس عظیم در عقبه آن نهفته شده است.

وی، پروین اعتصامی را ضلع دیگر مثلث شاعری معاصر ایران زمین همراه با شهریار و ملک الشعرای بهار عنوان و اظهار کرد: اشعار پروین سرشار از عاطفه، انسان دوستی و بیان دردهای جامعه است.

معدن کن، از اینکه منتقدین پروین از اشعار وی به دلیل خالی بودن از صور خیال آن را مورد نقد قرار می دهند، ابراز تاسف کرد و افزود: آنها مسیر اشتباهی را می روند زیرا که اشعار او مال مردم است نه برای دربار، شعر پروین ساده، بی پیرایه و قابل فهم برای عموم مردم است که نیازی به صور خیال در این گونه اشعار نیست.

وی، اشعار پروین اعتصامی را اشعار درشناسی تعریف کرد که تصویرگر فقر در جامعه است.

در پایان این مراسم از مقام علمی و ادبی استاد معدن کن تجلیل شد.

“رخشنده اعتصامی” معروف به پروین اعتصامی ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز دیده جهان گشود و از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش یوسف اعتصامی آموخت و از همان کودکی تحت نظر پدر و استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار سرودن شعر را آغاز کرد.

او در ۲۸ سالگی ازدواج کرد اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، از او جدا شد و بعد از این جدایی مدتی در کتاب خانه دانشسرای عالی به شغل کتابداری مشغول بود.

پروین قبل از دومین نوبت چاپ دیوان اشعارش بر اثر بیماری حصبه در سن ۳۵ سالگی به تاریخ ۱۵فروردین ۱۳۲۰ دیده از جهان فرو بست.