تاثیر کمترین تنش‌های عصبی در بروز بیماری‌های مزمن

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد دست و پنجه نرم کردن با اضطراب، افسردگی و استرس حتی در سطوح پایین نیز می‌تواند سلامت جسمی را در بلندمدت تحت تاثیر قرار دهد.

به گزارش آی نیوزبه نقل از ایسنا،در حالی که رابطه بین تنش های عصبی شدید و شیوع آرتروز، بیماری مزمن انسدادی ریه و دیابت به خوبی مشخص شده است اما شکاف قابل ملاحظه ای در اطلاعات تخصصی در زمینه ارتباط بین سطوح پایین و متوسط تنش های عصبی با پیشرفت بیماری‌های مزمن وجود دارد.

اما نتایج مطالعه جدیدی که در دانشگاه ” ادینبرا”ی انگلیس در رابطه با سطح پایین تنش های عصبی از جمله علائم اضطراب و افسردگی و امکان پیشرفت بیماری‌های مزمن صورت گرفته نشان می‌دهد برای اینکه سلامت جسمی افراد به خطر بیافتد نیازی به تجربه تنش های شدید عصبی نیست بلکه حتی فشارها و استرس‌های اندک نیز می‌تواند برای بروز بیماری‌ها کافی باشد.

در این مطالعه محققان داده های مورد نیاز را به مدت سه سال از ۱۶ هزار و ۴۸۵ فرد بزرگسال در انگلیس جمع آوری کردند تا به طور خاص ارتباط بین تنش های عصبی و پیشرفت چهار بیماری مزمن دیابت، آرتروز، بیماری ریوی و بیماری های قلبی – عروقی را بررسی کنند. آنها هم چنین ارتباط میان این تنش ها با بیماری ها را با عوامل قابل تغییری همچون عادات غذایی، ورزش ، استعمال دخانیات یا وضعیت اجتماعی – اقتصادی افراد در نظرگرفتند.

نتایج بررسی ها نشان داد در مقایسه با افرادی که هیچ درصدی از تنش های عصبی را تجربه نکرده‌اند اشخاصی که سطوح پایین تنش های عصبی را تجربه کرده اند ۵۷ درصد، افرادی که در معرض سطوح متوسطی از این تنش ها قرار گرفته اند ۷۲ درصد و افرادی که سطوح بالای تنش ها را دریافت کرده اند، ۱۱۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری آرتروز قرار دارند.

این ارتباط همچنین برای بیماریهای قلبی – عروقی و ریوی نیز مشاهده شده است. به طوری که این نسبت ها برای بیماریهای قلبی- عروقی به ترتیب ۴۶ – ۷۷ و ۱۸۹ درصد و برای بیماریهای ریوی به ترتیب صفر ، ۱۲۵ و ۱۴۸ درصد گزارش شده است.

اما محققان بین تنش های عصبی با پیشرفت دیابت ارتباطی نیافتند.

به گزارش سایت تخصصی مدیکال نیوز تودی، محققان با اشاره به اینکه این یافته‌ها دارای پیامدهای قابل توجه بالینی و بهداشت عمومی هستند، خاطر نشان کرده‌اند: نتایج این تحقیقات می‌تواند راه‌هایی را که در آن سیاست‌های سلامت عمومی، عوامل خطر بیماری‌های مزمن را بررسی می‌کند تغییر دهد و بنابراین تاثیر مهمی در توسعه و مدیریت بیماری‌های مزمن دارد.