اوتوزماغین عیبی یوخ، عیب لری گورمه میین عیبی چوخ

یک روز پس از بازی شش امتیازی تراکتور و استقلال، در هفته دهم بوندسلیگا فرانکفورت با نتیجه باورنشدنی پنج بر یک بایرن مونیخ رکوردار قهرمانی در آلمان را شکست داد و در نتیجه ای عجیب تر بارسلونا سه بر یک مغلوب تیم گمنام لوانته شد، این فوتبال است، ورزشی بی رحم که در آن همیشه جمع دو با دو چهار نیست.

فوتبال، ساکر، کره القدم و هر نامی که این ورزش دیوانه وار در کشورهای مختلف پذیرفته است، معجون اعجاب آوری از لذت، هیجان، تلاش، روح تیمی، مهارت فردی و البته شانس است. ورزشی گروهی که دید گان میلیونها نفر را در ساعتی خاص به پاهای ۲۲ نفر و اندیشه های دو مرد خیره می کند.اما، همین ورزش سرگرم کننده، گاهی تلخ، بی رحم و غیرقابل پیش بینی می شود.چهره غمگینی از فوتبال که تراکتور در مقابل استقلال تجربه کرد.

تراکتور با هیبت قهرمان و با سودای تصاحب صدر جدول وارد مسابقه با استقلالی شد که در هفته های اخیر به مدد مربی باهوش و جوانانش نتایج خوبی گرفته بود اما در پایان بازی هیچ نشانی از سلحشوری و افتخار در چهره بازیکنان تراکتور هویدا نبود.آنها بازی را باخته بودند و جمعی  ۸۰ هزار نفری در استادیوم و میلیونی در خانه را غمگین کرده بودند، همان جمعیت انبوهی که باز با همان ادب همیشگی شعار ” عیبی یوخ ” سر دادند. شعاری که در عصر جمعه بر خلاف همیشه بسیار نکوهنده تر از هزاران هزار” حیا کن، رها کن” بود.

تراکتور بازی را در همان لحظه ی که آرایش تیم اعلام می شد باخت، جایی که برای چندین هفته متوالی چینش تیم تغییر پیدا کرد و به قول فوتبالی ها، کادر فنی بسیار توانمند تراکتورکه می خواست حریف را دریبل بزند خود را دریبل کرد.

تغییر یکباره آرایش دفاعی تیم از چهار نفر به سه نفر، استفاده غیر تخصصی ازباریکن هافبک در دفاع، عدم استفاده ار تخصصی ترین دفاع ملی پوش، خلا خودساخته بزرگ به علت نیمکت نشینی کاپیتان تیم ملی که مهم ترین حلقه رابط میان دفاع و هافبک تیم است، کاهش تجربه بال راست به علت استفاده همزمان از دو بازیکن کم تجربه، تاخیر در انجام تعویض، تعلل در بازی خوانی حریف بخصوص مهاجم تنومند آن و … که حتی معمولی ترین تماشاگر فوتبال متوجه آنها شد.اما بزرگترین مربیان و بازیکنان هم اشتباه می کنند، هر چقدر بزرگتر، اشتباه بزرگتر.

نگارنده قصد تبرئه کادر فنی و در راس آن سرمربی جنتلمن آن را ندارد اما باور دارد فوتبال بازی صفرو یک نیست و بهتر است با اندکی صبر، با تجربه گرفتن از ایرادات، به این باور رسید که کوبیدن بی رحمانه عوامل مدیریتی و تیمی چاره ساز نخواهد بود. اینکه پس از برد، از تیم ابرقهرمان ساخته شود و پس ار باخت پنیر سوییسی تاثیری غیر غرور و البته یاس نخواهد داشت.

یادمان نرود بازیکنی مانند اکبر ایمانی با آن همه تعصب، نه آن ماکلله ای است که در اوهام از او ساخته بودیم و نه این پاشنه آشیلی که از او می سازیم، او همان اهبر محجوب و سخت کوش مغانی است.اسدی همان هافبک قلدری است که طبق آمار متریکا، برترین بازیکن تیم در ۷ هفته اول بوده است، بازیکنی که در زمین و هوا باج نمی دهد، و دنیزلی همان پاشایی است که در جلو پرسپولیس به آسمانش بردیم.

برخی روزها در فوتبال نتایجی رقم می خورد که با عدالت بازی همخوان نیست، استقلال در بازی هفته نهم لیگ برتر در یادگار امام، مستحق برد چهارگله نبود، همانطور که بایرن در مقابل فرانکفورت سزاوار دریافت ۵ گل نبود، اما روز، روز استقلال و غول گلزن آن بود.اسدی تکل زن، به توپ نمی رسد، ایمانی باهوش، لایی می خورد و دیاباته هر حرکتش به گل تبدیل می شود، داور ضربه سه امتیازی تکواندویی دیاباته بر روی مظاهری را نمی بیند، تیر با  محمد رضا آزادی نامهربانی می کند و نتیجه عجیب ۴ بر دو رقم می خورد.

و باز، عیبی یوخ شنیده شد، اما بسیار عیب بزرگی خواهد بود اگر عیب ها را ندید، اگر ابرقدرتهای آلمان و اسپانیا با نتایج خوارکننده بازی دیشب را باختند، باشگاه کمیته فنی مرکب از قویترین پیش کسوتان را دارد که با دید کاملا فنی، از سرمربی تیمم توضیح می خواهند و دغدغه های طرفداران به عنوان صاحبان اصلی تیم را به گوش او می رسانند. نیازی که در تراکتور، این دردانه فوتبال آذربایجان به شدت احساس می شود.

رضا عالش زاده

علاقمند بسیار عادی فوتبال